Onderzoek hooggevoeligheid en werk – Deel 1: Geef je grens aan!
Onlangs las ik een interessante scriptie van Merel Hoefs: Hooggevoeligheid, gave of opgave. Het is een afstudeerproject voor de opleiding Toegepaste Psychologie en van vrij recente datum: februari 2013. De vraag die Merel in dit onderzoek bestudeert is: wat zijn de positieve en negatieve ervaringen van hooggevoeligen met betrekking tot werk? Zij heeft zowel theorie bestudeerd als interviews met hooggevoeligen gehouden. In een paar artikelen wil ik de uitkomsten van haar onderzoek bespreken. Hieronder het eerste deel.
Een van de opvallendste feiten uit haar onderzoek vond ik het gegeven dat hooggevoeligen over hun grenzen gaan omdat ze het lastig vinden om hun eigen grenzen aan te geven. Het gaat hierbij om het aan anderen aangeven van eigen grenzen en daadwerkelijk stoppen bij die grens. In mijn praktijk herken ik dat, veel HSP’ers vinden het herkennen, accepteren en omgaan met hun grenzen erg lastig.
Uit het onderzoek van Hoefs komt naar voren dat hooggevoeligen hun eigen grens kennen en lichamelijk opmerken maar er vaak niets mee doen. De belangrijkste reden: ze zijn bang zijn voor de reactie van een ander. Ze willen zich geen zwakkeling of zeur voelen. Vaak kiezen ze er dan voor om niets te zeggen. Liever nog passen ze zich aan hun omgeving aan en nemen de stress van het werk mee naar huis waardoor ze soms een lange tijd nodig hebben om tot rust te komen. 80% Van de deelnemers aan het onderzoek gaf aan dat wanneer zij een zware werkdag gehad hebben zij één hele rustdag nodig kunnen hebben om bij te komen. Dat is natuurlijk relatief veel! Hierdoor lopen hooggevoeligen meer kans op burn-out, overspannenheid en andere uitputtingsklachten. Immers door geen grenzen aan te geven en dus geen rekening te houden met de behoefte aan het verwerken van prikkels ontstaat overprikkeling. Dit leidt tot stress en chaotische gedachten waardoor iemand gaat piekeren en slecht kan gaan slapen. Een HSP’er kan dan verschillende lichamelijke klachten hebben, met name vermoeidheid wordt in het onderzoek vaak genoemd. Door deze klachten wordt men dan weer extra gevoelig voor licht, geluid en emoties van anderen. Zo ontstaat een vicieuze cirkel. Meerdere geïnterviewden geven aan dat ze tijdens een staat van overprikkeling hun eigen emoties niet meer in de hand hebben. Het negeren van lichamelijke en geestelijke signalen dat iemand over zijn grens is gegaan, blijkt maar voor korte tijd vol te houden. Uiteindelijk ontstaan uitputtingsverschijnselen en wordt men gedwongen stil te staan. Hetgeen ik een kenmerk van burnout vind.
Tip: zeker voor HSP’ers geldt: plan je dag niet te vol, zorg dat er voldoende ruimte is om te ontladen, te ontspannen en alle indrukken te verwerken.
Wil jij leren beter je grens aan te geven? Stuur me even een mailtje, bij voldoende deelname gaan we er dit najaar in een kleine groep, in een paar bijeenkomsten mee aan de slag! info@balans-coaching.nl